Waarom betaald Irak de salarissen van de Koerdische ambtenaren niet?
Door: Ahmed Khoshnaw
De relatie tussen de Koerdische Autonome Regio (KAR) en de centrale regering in Bagdad wordt al jaren gekenmerkt door spanningen over olie-inkomsten, budgettaire verdelingen en de mate van autonomie. Hoewel de KAR consistent heeft gestreefd naar vreedzame onderhandelingen en samenwerking, lijken deze inspanningen vaak te stuiten op tegenwerking vanuit Bagdad.
Welk probleem speelt zich af tussen Irak en de Koerdische Regio?
Volgens de Iraakse grondwet van 2005 heeft de KAR recht op 17% van het nationale budget, gebaseerd op de bevolkingsaantallen van destijds. In de praktijk ontvangt de regio echter vaak minder dan dit percentage, met vertragingen en kortingen als gevolg van politieke spanningen. Irak heeft de angst dat de Koerdische Autonome Regio een bepaalde mate van financiële stabiliteit bereikt, wat ertoe kan leiden dat zij volledige onafhankelijkheid nastreven. De KAR heeft herhaaldelijk geprobeerd om deze kwesties via dialoog op te lossen, maar zonder blijvend resultaat: Irak wilt niks weten van enig gesprek.
Wat besluit de KAR te doen?
In een poging om economische stabiliteit te bereiken en toch de Koerdische volk te kunnen onderhouden, sloot de KAR in 2013 een overeenkomst met Turkije voor de export van olie via een nieuwe pijpleiding naar de haven van Ceyhan in Turkije. Deze stap was bedoeld om de afhankelijkheid van Bagdad te verminderen en directe inkomsten te genereren. Bagdad beschouwde deze actie echter als een bedreiging voor de nationale eenheid en reageerde met juridische stappen en het opschorten van budgettaire overdrachten.
Wat was de tegenreactie van Baghdad?
De centrale regering heeft herhaaldelijk juridische middelen ingezet om de olie-export van de KAR te blokkeren. In 2023 won Bagdad een arbitragezaak tegen Turkije, wat resulteerde in het tijdelijk stilleggen van de olie-export vanuit de KAR. Deze acties hebben geleid tot economische tegenslagen voor de regio, waaronder het uitblijven van salarissen voor ambtenaren en een afname van publieke diensten.
Onderhandelingen tussen de KAR en Irak: KAR probeert, Irak weigert
De Koerdische Autonome Regio (KAR) heeft sinds 2014 herhaaldelijk delegaties naar Bagdad gestuurd om te onderhandelen over kwesties zoals olie-export, budgettoewijzingen en salarissen van ambtenaren. Hoewel exacte aantallen moeilijk te verifiëren zijn, tonen openbare bronnen aan dat deze bezoeken frequent en structureel plaatsvinden.
- Januari 2021: Premier van de KAR Masrour Barzani ontmoette de onderhandelingsdelegatie om de voortgang van gesprekken met de federale regering over olie en de federale begroting van 2021 te bespreken.
- December 2020: De Raad van Ministers van de KAR besprak de voortdurende onderhandelingen met de federale regering over openstaande kwesties.
- April 2022: De KAR benadrukte het belang van voortdurende onderhandelingen met Bagdad om de constitutionele rechten van de regio te waarborgen.
- Oktober 2023: Premier Masrour Barzani ontmoette het onderhandelingsteam van de KAR om de voortgang van gesprekken met de federale regering te bespreken, met nadruk op het scheiden van salarissen van politieke geschillen.
- Januari 2025: Delegaties van de KAR en de federale regering bespraken kritieke budget- en salarisproblemen voor de Koerdische regio. Hoewel er geen definitieve overeenkomst werd bereikt, werd belangrijke vooruitgang gemeld en zouden de onderhandelingen worden voortgezet.
De Koerdische benadering
Ondanks deze uitdagingen heeft de KAR consequent geprobeerd om via vreedzame onderhandelingen tot oplossingen te komen. De regionale regering heeft meerdere malen benadrukt dat haar acties binnen het kader van de Iraakse grondwet vallen en dat ze openstaat voor dialoog. Toch lijken deze inspanningen vaak te worden ondermijnd door unilaterale beslissingen van de centrale overheid.
Conclusie
Het voortdurende conflict tussen de KAR en Bagdad over olie en autonomie benadrukt de noodzaak voor een duurzame en wederzijds respectvolle oplossing. De KAR heeft herhaaldelijk laten zien bereid te zijn tot samenwerking, maar wordt geconfronteerd met obstakels die economische ontwikkeling en politieke stabiliteit in de weg staan. Een hernieuwde inzet voor dialoog en naleving van constitutionele afspraken is essentieel voor de toekomst van zowel de Koerdische regio als Irak als geheel.
