Öçalan’s historische oproep: alle details, van aankondiging tot laatste zin
Bijgaande tekst is een gedetailleerde omschrijving van de momenten rondom de historische oproep van Abdullah Öçalan, de opbouw er naar toe, het moment van de oproep zelf en wat Öçalan achter de schermen vertelde aan de mensen om hem heen over zijn toespraak. Azad Altay, journalist bij Mezopotamya Agency was erbij en brengt de exclusieve omschrijving.
Abdullah Öcalan ontving de delegatie met een hoog moreel en enthousiasme. Het gesprek duurde 4 uur en er werd gefilmd met 3 camera’s. Het meest opvallende aspect van de oproep was de opmerkelijke zin die Öcalan tegen de delegatie zei nadat hij de tekst had voorgelezen.
De delegatie van de Peoples’ Equality and Democracy Party (DEM Partij) voerde een derde ontmoeting uit met PKK-leider Abdullah Öcalan in de İmralı F-type High Security Prison. De İmralı-delegatie bestond uit Pervin Buldan, Sırrı Süreyya Önder, Tülay Hatimoğulları, Tuncer Bakırhan, Cengiz Çiçek, Faik Özgür Erol en Ahmet Türk. Tijdens het bezoek van de delegatie aan İmralı vonden veel belangrijke ontwikkelingen plaats. Volgens verkregen informatie vertrok de delegatie om 09.00 uur per vliegtuig naar het eiland. De delegatie landde om 09.30 uur op İmralı Island.
De delegatie werd verwelkomd door Abdullah Öcalan en de gevangenen Ömer Hayri Konar, Hamili Yıldırım en Veysi Aktaş. Abdullah Öcalan en zijn medegevangenen ontvingen de delegatie met enthousiasme, hoog moreel en warmte.
Abdullah Öcalan, de gevangenen en de İmralı-delegatie gingen vervolgens naar de zaal waar de verklaring zou worden gedaan. Hier werd gesproken over de inhoud van de oproep die zou worden gedaan.
Daarna las Öcalan de oproep voor die hij zelf met de hand had geschreven. Er werd gefilmd met 3 camera’s. Nadat Öcalan zijn historische oproep had gedaan, eindigde hij zijn verklaring door samen met de delegatie te applaudisseren. Öcalan nam zowel groepsfoto’s als individuele foto’s met alle leden van de delegatie.
Na het voorlezen van de oproep werd er samen gegeten. Tijdens de maaltijd werd verder gesproken over het proces en de oproep. De leden van de İmralı-delegatie namen na het bezoek een groepsfoto in een tuin op İmralı. Hier werden foto’s gemaakt over de oproep en aan de delegatie overhandigd. Er werden echter geen beelden vrijgegeven.
Het gesprek duurde ongeveer 4 uur en de delegatie keerde per vliegtuig terug naar Istanbul.
Zodra de delegatie in Istanbul aankwam, ging ze naar het hotel waar de verklaring zou worden gedaan. Degenen die daar wachtten, verwelkomden de delegatie met de slogan “Bijî Serok Apo” (Lang leve leider Apo).
De delegatie, die enthousiast en met een hoog moreel leek, las om 17.00 uur de “eeuwige” verklaring voor.
De belangstelling voor de verklaring was groot. Uren voor de verklaring begonnen journalisten de zaal te vullen. Meer dan 300 journalisten en 140 media-organisaties volgden de historische verklaring.
Ook waren tientallen intellectuelen, schrijvers, kunstenaars en vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties aanwezig in de zaal.
Tegen de tijd dat de verklaring zou beginnen, was de zaal volledig gevuld. De historische oproep van Abdullah Öcalan werd in het Turks voorgelezen door Pervin Buldan en in het Koerdisch door Ahmet Türk.
Abdullah Öcalan deed vanuit de İmralı-gevangenis, waar hij al 26 jaar in absolute isolatie wordt vastgehouden, samen met de DEM Partij-delegatie en zijn medegevangenen een oproep voor “Vrede en een Democratische Samenleving”.
Nadat de verklaring was gedaan, konden veel mensen hun tranen niet bedwingen.
Öcalan’s verklaring werd in de pro-regeringsmedia alleen gepresenteerd als een oproep tot “het neerleggen van wapens en de ontbinding van de PKK”.
Het meest opvallende aspect van de oproep was echter de opmerkelijke zin die Öcalan tegen de delegatie zei nadat hij de tekst had voorgelezen.
Sırrı Süreyya Önder deelde na het bekendmaken van de tekst de woorden die Abdullah Öcalan tegen de delegatie zei: “Zonder twijfel vereist het neerleggen van wapens en de ontbinding van de PKK in de praktijk de erkenning van democratische politiek en een juridisch kader.”
