DENK-Hypocrisie: Geen solidariteit met Koerden, wel met Turkse agressie
De Turkse aanvallen op Koerden in Rojava hebben internationaal geleid tot scherpe kritiek. Mensenrechtenorganisaties en regeringen spreken zich uit tegen het geweld, dat wordt gezien als een ernstige schending van internationale normen. In Nederland is deze kwestie niet onopgemerkt gebleven, maar het stemgedrag van DENK in de Tweede Kamer roept ernstige vragen op over de consistentie van hun solidariteit met onderdrukte groepen.
De Motie-Piri/Paternotte
Sinds begin deze maand worden de Koerden in Rojava aangevallen door door Turkije gesteunde huurlingen. Rojava, De regio, bekend om haar bijdrage aan de strijd tegen IS, wordt opnieuw het slachtoffer van brute aanvallen. Deze acties zijn een duidelijke poging van het Turkse regime om een etnische zuivering door te voeren, gericht tegen de Koerdische bevolking die al decennialang onderdrukking en geweld ondergaat.
Kamerleden Kati Piri (PvdA) en Jan Paternotte (D66) dienden daarom een motie in die opriep om bilateraal en in EU-verband de Turkse regering aan te sporen tot onmiddellijke stopzetting van deze aanvallen. Hoewel de motie werd aangenomen, stemde één partij tegen: DENK. Deze keuze heeft geleid tot felle reacties, zowel binnen de politiek als vanuit de Koerdische gemeenschap in Nederland.
Politieke Kritiek
Op de Facebookpagina van Rebin Maref, VVD-raadslid in Arnhem, wordt scherpe kritiek geuit op de landelijke fractie van DENK. Hij schrijft:
“Landelijke fractie van DENK valt door de mand. Hoewel ze zich dolgraag willen profileren als voorvechters van minderheden en gelijkheid, blijken ze toch wel duidelijk een voorkeur te hebben voor welke minderheden. Sommigen mogen wat hun betreft minder minder minder.”
Maref benadrukt hoe belangrijk het is om te laten zien dat partijen zoals DENK, die vaak anderen bekritiseren, nu zelf kleur moeten bekennen bij een specifieke minderheid. Hij waarschuwt voor extreme partijen zoals PVV en DENK, die volgens hem verdeeldheid gebruiken als verdienmodel: “Ze voeden onze onderbuik zolang het hen uitkomt.”
Keren Hirsch, fractievoorzitter van de PvdA in Amsterdam Zuid, uitte haar onbegrip op X (voorheen Twitter). In een bericht vroeg ze zich af:
“Zegt @DenkNL hier nu mee dat ze de Turkse aanvallen op Koerden prima vinden? Of ontkennen ze de realiteit?”
De vraag van Hirsch weerspiegelt de breed gedragen verontwaardiging. Veel politici en opiniemakers zien het stemgedrag van DENK als een impliciete steun aan de Turkse acties. Het feit dat DENK geen duidelijke uitleg heeft gegeven, versterkt dit beeld. Het gebrek aan kritiek van DENK op Turkije lijkt bovendien te wijzen op een blinde loyaliteit aan het autoritaire regime van Erdogan, dat niet schuwt om minderheden te onderdrukken.
Woede bij de Koerdische Gemeenschap
De Koerdische gemeenschap in Nederland reageert boos en teleurgesteld. Voor hen voelt het alsof DENK met twee maten meet. Sasan (39) uit Den Haag zegt:
“Hypocrisie van DENK. Palestijnen mogen niet worden onderdrukt, maar Koerden blijkbaar wel. Dit is een klap in het gezicht van alle Koerden en iedereen die vecht voor gerechtigheid.”
Deze gevoelens worden breed gedeeld binnen de gemeenschap, die jarenlang heeft gestreden voor internationale erkenning en steun. Het stemgedrag van DENK wordt gezien als een directe verraad aan de Koerdische gemeenschap en een steunbetuiging aan het agressieve, nationalistische beleid van Turkije.
Selectieve Solidariteit?
DENK profileert zich doorgaans als een partij die opkomt voor onderdrukte minderheden. De partij heeft zich in het verleden hard gemaakt voor de rechten van Palestijnen en andere groepen die onder druk staan. Maar het stemgedrag rond deze motie roept vragen op over de consistentie van hun principes. Voor critici is het duidelijk: de partij lijkt zich vooral te laten leiden door ideologische en geopolitieke overwegingen, in plaats van een universele inzet voor mensenrechten.
Ahmed (29) uit Amsterdam, lid van de Koerdische Vereniging, vat de verontwaardiging samen:
“DENK toont met hun houding ten opzichte van de Koerden openlijk steun voor de ideologie van de Grijze Wolven. Ze weigeren het geweld en de onderdrukking van Koerden te erkennen en legitimeren daarmee feitelijk het leed en de slachtingen tegen deze etniciteit.”
Deze uitspraak benadrukt de toenemende zorgen dat DENK eerder nationalistische Turkse belangen dient dan universele mensenrechten verdedigt.
Reputatieschade
Het lijkt erop dat DENK met deze kwestie aanzienlijke schade heeft toegebracht aan haar reputatie. Niet alleen bij de Koerdische gemeenschap, maar ook bij andere groepen die van de partij verwachten dat zij consequent opkomt voor minderheden. Het stemgedrag plaatst DENK in een lastig parket: hoe kunnen zij nog geloofwaardig beweren dat ze staan voor universele mensenrechten? Tegelijkertijd versterkt het hun imago als een partij die nauwe banden onderhoudt met de Turkse regering, zelfs als dit betekent dat zij blinde steun geven aan een regime dat onderdrukking en geweld als instrument gebruikt.
De keuze van DENK om tegen de motie-Piri/Paternotte te stemmen, heeft veel stof doen opwaaien. De partij, die zich graag presenteert als verdediger van onderdrukte minderheden, lijkt hier een andere prioriteit te hebben gekozen. Zonder een duidelijke verklaring blijft de kritiek aanhouden en groeit het beeld dat DENK zich schuldig maakt aan selectieve solidariteit.
In een tijd waarin internationale solidariteit met de Koerden hard nodig is, laat DENK een pijnlijk gat vallen. Het is aan de partij om tekst en uitleg te geven – of om te erkennen dat haar solidariteit niet zo universeel is als zij graag doet voorkomen. Ondertussen blijft de steun aan Turkije, een regime dat steeds meer wordt gezien als een internationale agressor, een smet op hun imago en een pijnlijke herinnering aan de invloed van geopolitieke loyaliteiten boven principes.
